Shiva

Wie het blog van Laurens op de gezamenlijke blog nnextgroupinindia.tumblr.com gelezen heeft, weet dat de hindoes vandaag het slot van de Navaratri-periode vieren, een offerdienst van negen dagen waarbij de negen verschijningsvormen van de vrouw van Shiva worden vereerd. Het is een public holiday en de training gaat vandaag dan ook niet door. Dankbaar maken we gebruik van deze extra vrije dag om op onderzoek uit te gaan naar de betekenis van vandaag. We hebben de afgelopen dagen al flink wat kapot gegooide (soort van) kokosnoten op de grond zien liggen. Huizen, poorten, auto’s en riksja’s zijn versierd met slingers van bloemen en takken van palmbomen. Zelfs het tankstation heeft de pompen allemaal versierd en gezegend.

Als het ons eindelijk gelukt is een riksja te vinden die ons voor een redelijke prijs naar de Shiva-temple aan de Airport Road wil brengen, begint het nieuwe avontuur. We vinden al snel de ingang van het complex waarvan aan de straatkant niet te zien is. Shiva is veilig verborgen achter een kleine mall die aan de straatkant de McDonalds en de KFC huisvest. In de lange rij voor de ‘special entry’ zullen we een poosje moeten wachten voordat we naar binnen kunnen. We zijn namelijk niet de enige. Een vriendelijke Indiër vertelt ons dat er ook een ‘general entry’ is en dat we dan sneller binnen zijn. Dat klopt, we lopen alleen wel eerst langs de magazijnen en de personeelsingangen van de winkels in de mall. Wat een bende met afval is het hier.

Als we bij de ingang zijn, moeten we onze slippers uitdoen. Dat men dit zeer serieus neemt, blijkt wel als Romy haar slippers in haar tas doet en haar tas in mijn rugzak doet. Een Indiër in de rij spreekt haar geïrriteerd aan en vertelt dat ze slippers niet mee naar binnen mogen. Geschrokken leggen we ook haar slippers in het vak waar onze andere slippers ook liggen.

We gaan dus op blote voeten verder. Met ons tasje offers bestaande uit  een kokosnoot, twee bananen, wat blaadjes en bloemen en een staafje met kruiden of iets dergelijks.

Als eerste komen we langs de plek waar we de kokosnoot moeten stukslaan en offeren. Het is nog een hele klus om deze klus te klaren. Kokosnoten zijn harder en steviger dan je denkt en kokosmelk is kleverig! Een mevrouw van de tempel legt ons uit dat we de rest van de inhoud van het tasje hier niet moeten neerleggen, maar ergens anders.

We sluiten aan in de rij die verder gaat richting een soort grot waarin allerlei goden en dieren zijn afgebeeld en nagemaakt in kasten die verlicht zijn en soms ook bewegen. Het Eftelinggevoel begint een beetje op te spelen.

Als we uit de grot zijn, hebben we prachtig zicht op de enorme Shiva. Hij staat er mooi bij in de zon. Kijken we even verder, dan zien we dat onze andere collega’s ook hier zijn. Wat toevallig! We maken nog wat foto’s, wisselen ervaringen uit en luisteren naar de mevrouw die ons nog van alles vertelt over de verering van Shiva.

De rest van de middag vermaken we ons rond Commercial Street en laten zwerven we langs de winkeltjes met sjaals, kleding, huisraad, sieraden. Soms van grote merken (Wrangler, Levi’s, Nike), meestal lokale kleding en spullen. Er zijn veel stalletjes en platte karren met vier fietswielen met fruit, maïs en andere (voor mij onbekende) etenswaren. Maar we zijn gewaarschuwd, ook door de trainers afgelopen week: niet op straat eten. Onze magen zijn niet voorbereid op eten op straat. Jammer.

Ondertussen zien we in deze buurt naast hindoes ook veel moslims, vooral de vrouwen zijn herkenbaar in hun zwarte kleding. Meestal zijn alleen hun ogen zichtbaar, soms hun hele gezicht. We passeren een paar keer een moskee en bekijken de gebedsruimte. Ik verbaas me dat ik met de mannen gewoon door mag lopen.  Even later lopen we langs een kleurrijke hindoetempel en verderop zien we een kerktoren met een kruis. Ook daar lopen we even naar binnen. Gebrandschilderde ramen, dat wel, maar verder is deze kerk toch heel anders dan de Sint Jan in Den Bosch. We kletsen even met non Joan Borg uit Malta, die zich al meer dan 50 jaar inzet voor kinderen in India, voornamelijk in de omgeving van Calcutta. Ze vertelt dat ze 70+5+12 jaar oud is! En wat een energie straalt ze uit. Prachtig mens. Als we vertellen dat we uit Nederland komen, vertelt ze dat ze regelmatige gesponsord is door de Stichting Actie Calcutta. We gaan met haar op de foto en beloven haar de foto naar de stichting te sturen.

Midden in de onderhandelingen over de prijs voor de riksja naar het hotel worden we verrast door ongeveer 20 trucks vol feestende en joelende mensen. In de meesten zitten jongens en mannen, ik zag slechts één truck met meisjes en vrouwen. Aangemoedigd door ons gezwaai, gefilm en gefotografeer joelen en dansen ze nog enthousiaster. Als de stoet voorbij is gaan de onderhandelingen verder en laten we ons door de riksja naar huis brengen.

Weer terug in het hotel voel ik echt dat er een feest gaande is. Het is er drukker met mensen en vrouwen dan vorige week. De tv staat aan, er staat een kast met beelden bij de ontvangst, het beeld met de olifant staat nog buiten, er staan allemaal houders voor waxinelichtjes. Er heerst een opgetogen stemming. Die na het avondeten tot een climax komt.

We zitten nog wat na te praten over onze ervaringen van de dag, als er plotseling luid getrommeld wordt. Daar worden we nieuwsgierig van en gaan op onderzoek uit. In de straat naast het hotel zijn een aantal mannen, een stuk of vijftien, bezig met een groot rond ding op een kar. Het ronde ding heeft een afbeelding van een hindoegod. Ik heb geen idee welke. Ze hebben problemen met de drempel omhoog en met de elektriciteitsdraden waar de wagen onderdoor moet. Ze worstelen en keren de wagen, waarna het na wat wrikken en doorduwen wel lukt.

Ondertussen dartelen er allemaal kinderen door de straat. Wij kijken naar het spektakel met de wagen, zij kijken naar het spektakel van de blanke, Europese mensen die nieuwsgierig staan te kijken.

Er staat ook een man in een gewaad gewikkeld. Hij heeft een schaal met een vuurtje erop en een bakje met rood poeder. De mensen in de straat verwarmen hun handen aan de vlam, wrijven daarna in hun handen en maken daarna een beweging die nog het meeste lijkt op het kruisje slaan dat katholieken doen. Daarna krijgen ze een stip op hun voorhoofd uit het bakje rood poeder. 

Eén van de dartelende meisjes heeft dat ook gedaan. Ze komt wee naar ons toe. Ik sta met Wim te kijken en we krijgen allebei ook een stip op ons voorhoofd. Mooi, mooi, mooi, wat is dat een mooi meisje zeg. Ik schat haar een jaar of zes en ze is zo ontzettend spontaan en nieuwsgierig dat ze ons blijft volgen. Ondertussen zwaaien de andere kinderen ook naar ons en geven ze Wim een hand, de jongens dan. Er heerst een heerlijke, ontspannen, vrolijke, feestelijke, opgetogen sfeer in de straat.

We blijven nog even kijken en lopen met de andere collega’s die toegesneld zijn, het rondje mee naar de grote weg. We krijgen een inkijkje in de huizen waar we langslopen, prachtig.

Ik ben weer een paar kippenvelmomenten rijker. Wat een prachtig land is India.