Me and my iPod
Drie jaar geleden, rond deze tijd kreeg ik Mijn Eerste iPod. En blij dat ik was! Voor het eerst hield ik zo’n klein, teer, kwetsbaar, duur, apparaat in mijn handen. Zo glad als hij aanvoelde, ik kon haast niet geloven dat ik eigenaar was gewonden van een Apple product, dat is toch iets voor de ‘happy few’. Er mogen nooit krasjes op komen, wordt me ingefluisterd en ik geloof dat meteen. Gelukkig kreeg ik ook een mooi beschermhoesje, dat de achterkant prachtig beschermt. Er zit alleen een enorm gat aan de voorkant. Oh ja, natuurlijk. Touchscreen. IPod Touch. Met zo’n groot scherm, hoe moet ik dat scherm nou beschermen als er zo’n groot gat in dat hoesje zit? Allemaal beginnersvragen waar ik toen mee zat.
Eindelijk kan ik ook mobiel twitteren. In de tuin dan, tot zover de wifi reikt. En app’s downloaden. Internetten en muziek downloaden en luisteren. Ik zie mezelf nog liggen in mijn heerlijke ligstoel, in de schaduw, anders zie ik nikst, internetten en muziek luisteren tegelijk. Op zoek naar een mooi hoesje dat ook het scherm beschermt. Het wordt een zokje. Een oranje gebreid exemplaar, gebreid door brei-oma’s, en een deel van de opbrengst gaat naar een goed doel. Ik voelde me de koning te rijk met dit cadeau. Ook ik kan meedoen in de mobiele online wereld en overal, waar ik maar ben, mijn sociale media bedienen. Nou ja, daar waar wifi is dan.
En nu, drie jaar later, is hij gewoon zo goed als waardeloos. IOS kan ik niet meer updaten en is blijven steken op 4.2.1. Daardoor beschik ik niet over iCloud. App’s die ik veel gebruik doen het niet meer omdat er inmiddels meerdere nieuwe versies van die app’s gemaakt zijn en de oude niet meer geüpdatet worden of gewoon niet meer gebruikt kunnen worden. Nu, NOS, Teletekst. De facebook-app is blijven steken op die ene ontzettend trage versie, je weet wel. Er werd flink over gemopperd, niet alleen op facebook. De meest recente blogs op de Dutch Cowboys app zijn gedateerd ergens in maart. Die doet ’t dus ook niet meer. En dat frustreert me. Of de app werkt opeens niet meer op iPod Touch, of de update van de app vereist een update van IOS en dat kan niet.
Ondertussen kreeg ik ook een iPod nano, zo’n klein maar fijn ding, dat zo makkelijk mee gaat, minder snel beschadigt en zo. Zo besloot ik mijn muziek op de iPods helemaal anders te regelen en haalde ik de touch leeg en hing de nano aan iTunes. Toen ontdekte ik dat je slechts één iPod aan iTunes kunt koppelen. Al is dat inmiddels wel mogelijk. Met gedoe. En daar hou ik niet van. Dus staat de nano nu vol met muziek en is de touch nog steeds leeg. Helemaal leeg. In de iPodhouder van mijn Wake-up Light.
Elke ochtend mag ie er even uit. Want twitter, die doet ’t nog wel. En met twitter is het prima wakker worden.